Krzysztof Wysocki

Niesamowite jest to, że worek waży zaledwie 31 gramów. Wykonana jest z aerożelu krzemionkowego, którego struktura usiana jest bilionami kanałów wypełnionych powietrzem. Aerożel ten został nazwany „najlżejszą substancją na świecie” w latach 90-tych. NASA nazwała tę substancję „dymem”, a twórcy torby i zwykli użytkownicy w sieciach społecznościowych stwierdzili, że mają rację.

Pomimo swojej niezwykle lekkiej wagi i „przewiewności”, torba okazała się bardzo wytrzymała. Jest w stanie wytrzymać ciężar przekraczający jego własny 4000 razy. Ponadto nie boi się temperatur sięgających 1204 stopni Celsjusza. Ten sam materiał jest używany do izolacji komponentów nowoczesnych łazików marsjańskich.

Strony: 1 2

Gwiazda nosi nazwę SN 1987A. Jej transformacja w supernową nastąpiła w bardzo bliskiej kosmicznej odległości – w Wielkim Obłoku Magellana 168 tysięcy lat świetlnych od Ziemi. Dzięki temu śledzenie obiektu było łatwiejsze niż zwykle, co naukowcy i zaangażowani w ciągu kilku miesięcy. Jednak po wygaśnięciu supernowej w domniemanym miejscu jej szczątków nic nie było.

Nauka mówi, że po transformacji niebieskiego supergiganta w supernową, z jego pozostałości powstaje czarna dziura lub gwiazda neutronowa. Obie są niezwykle trudne do wykrycia w młodym wieku, zanim przyciągną kosmiczne śmieci. Szczęście uśmiechnęło się do zespołu z Cardiff University, który w 2019 roku zauważył anomalie w blasku przy pewnych długościach fal świetlnych.

Strony: 1 2

Sonda zawiera ważną wiadomość w kilku ziemskich językach. Przede wszystkim na korpusie statku kosmicznego umieszczono trójkątną tabliczkę z wierszem. Wiersz został napisany specjalnie na potrzeby misji przez amerykańską poetkę Adę Limon. Wewnątrz sondy znajduje się pojemnik z mikrochipem, w którym zapisano około 2,6 miliona nazwisk mieszkańców planety. Ponadto po drugiej stronie korpusu sondy znajduje się słowo „Woda” w 103 językach świata, zamienione na symbole wizualne.

Strony: 1 2

Pomysł polega na przyspieszeniu celu do prędkości co najmniej 1,6 Macha przy użyciu „ziemskiej” energii – elektrowni jądrowych, dużych ilości materiałów wybuchowych lub czegoś innego. Wyeliminowałoby to użycie pierwszego stopnia rakiety i ogromnej ilości paliwa w nim. Po przyspieszeniu statek kosmiczny, już w cienkiej stratosferze i na dużej wysokości, włącza silniki odrzutowe i dostaje się w kosmos przy minimalnym wysiłku.

Strony: 1 2

Głównym problemem ryb w warunkach mikrograwitacji jest to, że nie mają pojęcia „góra”. Zostało to zauważone w 1973 roku na stacji kosmicznej „Skylab”, gdzie dwie ryby Fundulusa długo krążyły wokół akwarium i ostatecznie odwróciły się plecami do źródła światła, biorąc je za słońce. Ryby, które wykluły się z jaj już na stacji, zrobiły to samo.

Ryby na Tiangong wykazują również anomalie behawioralne. Mogą pływać do góry nogami, opisywać dziwaczne pętle lub poruszać się w kółko. Zaskakuje to naukowców, ponieważ te konkretne osobniki są już zaznajomione z mikrograwitacją, stały się liderami ścisłej selekcji – podobnie jak ludzcy astronauci.

Strony: 1 2